Hoe werkt een merkaanvraag?
Alhoewel een merkaanvraag de eerste echte stap is om merkregistratie en zodoende -bescherming te verkrijgen, gaat ook daar een procedure aan vooraf. Elke ondernemer wordt namelijk geacht vooraf onderzoek te doen naar reeds bestaande merken die hetzelfde zijn of zeer sterk lijken op degene die men wenst te deponeren. Het gaat dan om merken die dezelfde of vergelijkebare producten of diensten aanbieden. Voorafgaand aan het indienen van je merkaanvraag voer je daarom database-onderzoek uit.
Een merkaanvraag in de Benelux
Voor de merkaanvraag in de Benelux moet je onderzoeken of het merk aan alle vereisten voldoet en of het beschikbaar is. Op het moment dat het merk is aangevraagd en het aan alle vereisten voldoet, dan gaat men over tot de publicatie van je merkaanvraag. Daarmee gaat direct een bezwaarperiode van twee maanden in. Is geen oppositie ingediend, dan wordt het merk ingeschreven en is het 10 jaar geldig.
Hoe lang duurt het voordat je merkaanvraag is behandeld?
Nadat de aanvraag voor je merk is ingediend, wordt het gemiddeld binnen 1 tot 2 weken gepubliceerd of geweigerd. Binnen drie maanden is je merkaanvraag doorgaans afgehandeld. Ook een spoedinschrijving, die bijvoorbeeld van belang is bij een juridische procedure, is mogelijk; je merk wordt dan binnen 24 uur ingeschreven. Wel gaat daarna de bezwaartermijn lopen en kan het dus alsnog zo zijn dat het merk niet wordt ingeschreven als oppositie succesvol is.
De duur van een internationale merkaanvraag
Deponeer je je merk internationaal, dan is het lastiger om te zeggen hoe veel tijd dit in beslag zal nemen. In de EU duurt de behandeling van een merkaanvraag doorgaans 4 tot 8 maanden, mits zich tijdens de procedure geen problemen voordoen. Dien je een merkaanvraag op internationaal niveau via dan verschillen de termijnen per land. Vaak is men wel in staat om een indicatie te geven betreffende hoe lang de procedure in beslag zal nemen, maar dit kan per land dus anders zijn.
Een Benelux-registratie is een nationale registratie
De meeste deponeren hun merk in de Benelux. Nederland, België en Luxemburg hanteren sinds 1971 uniforme regels op het gebied van merkbescherming. Deze zijn in het Benelux-Verdrag vastgelegd. Je kunt geen merkaanvraag doen voor merkbescherming in enkel Nederland. Ook voor Belgen en Luxemburgers geldt dit. Ondanks dat de drie landen wat betreft merkbescherming zijn samengevoegd, wordt een Benelux-registratie alsnog een lokale of nationale registratie genoemd.
Europese merkaanvraag
Een merkaanvraag ten behoeve van merkbescherming in de Europese Unie dien je bij EUIPO. Houd er rekening mee dat niet alle Europese landen bij de Europese Unie horen. Zo zijn Noorwegen, Zwitserland en Groot-Brittannië bijvoorbeeld uitgesloten. Een risico dat aan dit merk kleeft, is het alles-of-niets principe: afwijzing in één lidstaat betekent een algehele afwijzing.
Internationale merkaanvraag bij WIPO
Wil je buiten de Benelux of EU bescherming van je merk, dan wend je je met je merkaanvraag tot het betreffende land of WIPO, de World Intellectual Property Organization. In het laatste geval dien je bij dit in het Zwitserse Genève gevestigde merkenbureau één merkaanvraag in. Het bureau stuurt deze na een eerste formele controle vervolgens door naar de nationale merkenbureaus, die elk hun plaatselijke procedures volgen. Je maakt hiermee gebruik van het Verdrag van Madrid, oftewel het systeem van de internationale aanvraag, waarmee je een hoop tijd bespaart. WIPO is de beheerder van de regelgeving die door het Verdrag van Madrid werd opgesteld.
Voor een internationale aanvraag is een nationale of Europese deponering nodig
Om een merkaanvraag bij WIPO te kunnen indienen, moet je eerst in je land van oorsprong over een merk beschikken. Voor een Nederlandse ondernemer betekent dat een Benelux-registratie of een Europese registratie, voor een Spanjaard is dat een nationale registratie van het eigen nationale merkenbureau of een Europese registratie en voor een Brit is dat wederom een nationale registratie.
Indeling in klassen volgens de Nice classificatie
De Nice classificatie is een systeem dat gebruikt wordt om goederen en diensten te kunnen indelen in klassen. Hun oorsprong vinden deze klassen in de Overeenkomst van Nice. Er zijn in totaal 45 klassen geformuleerd; 34 voor goederen en 11 voor diensten. Met de klassen waarbij je jouw product of dienst onderbrengt, bepaal je feitelijk het monopolie dat je met je merkregistratie wenst te verkrijgen. Denk dus ook na over hoe je je merk nu, maar ook in de toekomst wilt gaan gebruiken. Eenmaal ingediend kan een merkaanvraag namelijk niet meer worden aangepast.
De Nice classificatie als hulpmiddel bij het raadplegen van de database
De Nice classificatie vergemakkelijkt ook het zoeken in de database voorafgaand aan het indienen van je merkaanvraag. Het is namelijk belangrijk dat jouw merk niet hetzelfde is of zeer sterk lijkt op andere merken die vergelijkbare producten of diensten aanbieden. Je kunt dus in specifieke klassen zoeken. Overigens lijkt het kiezen van de juiste klassen een eenvoudige zaak, maar niets is minder waar. Het is dan ook raadzaam om je in dit proces door een merkendeskundige te laten bijstaan.
Wat kunnen redenen zijn voor afwijzing van een merkaanvraag?
Een merkaanvraag moet aan enkele wettelijke eisen voldoen. De betreffende merkeninstantie, welke tot de overheid behoort, controleert je aanvraag op absolute en relatieve gronden. Van alle absolute gronden is het onderscheidend vermogen de belangrijkste vereiste. Je merk mag dus niet te veel op een bestaand merk lijken, omdat het voor consumenten helder moet zijn welke producten of diensten zij kopen. Te grote gelijkenissen leiden tot verwarring onder de consument. Je merk mag bovendien niet te beschrijvend zijn. Een naam die eenvoudigweg beschrijft wat je aanbiedt, staat men dus niet toe.
Absolute en relatieve gronden
Wat de vereisten op absolute gronden betreft, geldt verder dat consumenten het merk ook als een merk moeten herkennen. Verder mogen er geen nationale symbolen en vlaggen of wapens in worden verwerkt. Een merk mag ook niet in strijd zijn met de geldende regelgeving of de goede zeden. Een afwijzing van je merkaanvraag op relatieve gronden ontstaat wanneer houders van oudere merken succesvol bezwaar maken tegen jouw deponering. Dit doen zij wanneer ze van mening zijn dat jouw merk inbreuk pleegt op hun reeds verworven merkrechten.
